Ο Jules Lachelier γεννήθηκε στο Fontanebleau το 1832. Τις λυκειακές του σπουδές ακολούθησε κατά το πλείστον στις Versailles όπου και διακρίθηκε με διάφορα βραβεία σε διαγωνισμούς. Στη συνέχεια, το 1851, εισήλθε με σειρά επιτυχίας πρώτος στην περίφημη Ecole Normale Superieure και το 1856 ανακηρύχθηκε υφηγητής. Δίδαξε στη συνέχεια στις πόλεις Caen, Toulouse, Sens κυρίως Λογική και το 1871 ανακηρύχθηκε διδάκτωρ φιλοσοφίας με θέμα Du Fondement de l’ Induction (Το Θεμέλιο της Επαγωγής). Δίδαξε φιλοσοφία στην Ecole Normale Superieure (1864-1875) όπου διακρίθηκε για τη απλότητα, τη διακριτικότητα και την εγκυρότητα τόσο της διδασκαλίας του, όσο και των γραπτών του. Ονομάστηκε επιθεωρητής της ακαδημίας των Παρισίων (1875) και απ’ το 1879 υπηρέτησε τη φιλοσοφία ως γενικός επιθεωρητής της δημόσιας παιδείας. Καθόλη τη διάρκεια της προσφοράς του υπήρξε ευγενής, διακριτικός και αφοσιωμένος στα καθήκοντά του.

Το 1910 αποσύρθηκε οριστικά, κατέστρεψε αριθμό ανέκδοτων κειμένων του, ζήτησε να μη δημοσιευθούν οι επιστολές του και επέστρεψε στη γενέτειρά του όπου και πέθανε το 1918. Τάφηκε στο κοιμητήριο Mont-parnasse στο Παρίσι.

Εκτός απ’ την πολύ γνωστή διατριβή του, δημοσίευσε: "Μελέτες σχετικές με τη θεωρία του Συλλογισμού" (1876), "Ψυχολογία και Μεταφυσική" (1885), "Σημειώσεις σχετικές με το στοίχημα του Pascal" (1902), κ.α. Όλο του το έργο δημοσιεύθηκε σε δύο τόμους το 1933 απ’ τις εκδόσεις Alcan.

Θεωρείται σημαντική μορφή της γαλλικής φιλοσοφίας με σχετικά περιορισμένο αλλά ουσιώδες έργο το οποίο ανήκει στη λεγόμενη σχολή των spiritualistes (πνευματοκρατική σχολή).