Ο Γιεβγκένι Μπρονισλάβοβιτς Πασουκάνις (Στάριτσα, 1891 - Μόσχα, 1937), ήταν λιθουανικής καταγωγής συγγραφέας της ΕΣΣΔ. Γιος εκδότη, έγινε μέλος του Ρωσικού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος Εργατών (RSLDP) σε ηλικία 17 ετών και άρχισε νομικές σπουδές το 1909 στην Αγία Πετρούπολη. Το 1910 συνέχισε τις σπουδές του στο Μόναχο εξαιτίας των διώξεων της τσαρικής αστυνομίας. Με την έναρξη του Α\' Παγκοσμίου Πολέμου επέστρεψε στη Ρωσία και συνέβαλε στις αντιπολεμικές θεσεις του κόμματός του το 1914. Μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση συντάχθηκε με τη μπολσεβικική πτέρυγα του RSLDP και το 1918 έγινε μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος. Υπηρέτησε ως διπλωματικός σύμβουλος στη σοβιετική πρεσβεία του Βερολίνου, όπου συνέβαλε στην υπογραφή της Συνθήκης του Ράπαλλο, το 1922. Το 1924 έγινε μέλος της Κομμουνιστικής Ακαδημίας και εξέδωσε το κυριότερο επιστημονικό έργο του, "Γενική θεωρία του Δικαίου και μαρξισμός". Παρέμεινε αντιπρόεδρος της Κομμουνιστικής Ακαδημίας έως το 1930. Το 1936 αναγορεύθηκε Αναπληρωτής Κομισάριος Δικαιοσύνης της Σοβιετικής Ένωσης και προτάθηκε για τη Σοβιετική Ακαδημίας Επιστημών. Στις 20 Ιανουαρίου 1937, όμως, παύθηκε από τα καθήκοντά του, συνελήφθη ως "τροτσκιστής συνωμότης" και τον Σεπτέμβριο του 1937 εκτελέστηκε.