Ο Αναστάσιος Λ. Σταμπουλίδης γεννήθηκε το 1940 στο Βατόλακκο Γρεβενών. Οι γονείς του κατάγονται από τον Πόντο, με ρίζες από την Κωνσταντινούπολη και τα Κοτύωρα. Συνταξιούχος εκπαιδευτικός, μέλος ποντιακών σωματείων, συμμετέχει στους αγώνες για την αναγνώριση της Γενοκτονίας, την καταξίωση του Ποντιακού Αντάρτικου ως κορυφαίου αγώνα της Εθνικής Αντίστασης στις τουρκικές διώξεις και την ανάδειξη της Ιστορίας, Λαογραφίας και Πολιτισμού του Ελληνισμού των Αλησμόνητων Πατρίδων Πόντου και Μικρασίας με γνώμονα την πίστη ότι ο Ελληνισμός είναι ενιαίος και αδιαίρετος. Να γίνει συνείδηση ότι η ενασχόληση με την Κληρονομιά και τις Παραδόσεις του Ελληνισμού της Ανατολής δεν είναι μια χαμένη υπόθεση. Την χρωστάμε ως τρίτη γενιά προσφύγων στον εαυτό μας όχι μόνο για να αφήσουμε παρακαταθήκη στους μεταγενέστερους αλλά παράλληλα να παρουσιάσουμε στον ντόπιο Ελληνισμό το μεγαλείο του Ελληνισμού της Ανατολής. Είναι απαραίτητη η συμβολή όλων για την άνθηση της Κληρονομιάς που μας άφησαν οι γενιές πριν από την προσφυγιά συμμετέχοντας έτσι στη διάσωση της ιστορίας και του πολιτισμού κάθε μικρασιατικής γωνιάς.

Η γενιά μας είναι τελευταία που είχε επαφή με τη γενιά των προσφύγων. Εκείνη η γενιά ήταν ο κρίκος ανάμεσα στην εκεί πατρίδα και την εδώ πατρίδα. Έτσι η γενιά μας ζυμώθηκε με τη γενιά που ήρθε από την Ανατολή και έχει άμεση γνώση των γεγονότων από πρωτοπρόσωπη αφήγηση.

Πέρα από βερμπαλισμούς, φιέστες και πομπώδεις εκδηλώσεις υπάρχει πεδίο δράσης για στοχευμένες προγραμματισμένες ενέργειες που θα αναδείξουν τα θέματα του Ποντιακού και Μικρασιατικού Ελληνισμού και θα τα καταστήσουν στην πράξη στοιχεία θετικά της σύγχρονος ζωής των Νεοελλήνων.

Μετά τρεις ολόκληρες ελληνικές γενιές το Έπος εκείνο αναμένει ακόμη τη συλλογική επιστημονική έρευνα και τη δέουσα τεκμηρίωση.

Ποια είναι σήμερα η βαθύτερη ανάγκη για την αναζήτηση και τη μελέτη των παραδόσεων του Ελληνισμού της Ανατολής; Η απάντηση: Και οι πατρίδες είναι σαν τους ανθρώπους: Πεθαίνουν από τη στιγμή που αρχίζουμε να τις ξεχνάμε. Αν δεν πετύχουμε, τότε μοιραία και αμετάκλητα θα έχουμε θάψει για δεύτερη φορά τους προγόνους μας και τους αγώνες τους.

Τη θέλησή μας αυτή την προσφέρουμε ως σκυτάλη στους νέους για να συνεχίζουν τους αγώνες στήριξης της Ιστορίας του Ελληνισμού της Ανατολής που κρατούσε από βουνό σε βουνό για περισσότερα από τρεις χιλιάδες χρόνια την αιώνια φρυκτωρία του Ελληνικού Πνεύματος. Έτσι οι νέοι γίνονται όχι μόνο γνώστες και κοινωνοί της περιγραφόμενης ιστορικής ύλης αλλά αναλαμβάνουν και τη βαθιά ευθύνη να συνεχίσουν να στηρίζουν την κληρονομιά που κληρονόμησαν.

Να κρατήσουν ψηλά τους αγώνες των προγόνων τους στο ίδιο επίπεδο και ύψος με τους παράλληλους αγώνες της Μητροπολιτικής Ελλάδα.



(Πηγή: Εκδόσεις Ινφογνώμων, 2024)