Η Ελένη Κωνσταντινίδου ήταν έντεκα χρονών όταν έπιασε στα χέρια της το πρώτο βιβλίο που τη σημάδεψε. Το τελείωσε απνευστί και διάβασε την τελευταία σελίδα του πολλές φορές για να μην την ξεχάσει ποτέ. Τότε ήταν που αποφάσισε πως η συγγραφή παιδικών βιβλίων είναι το σπουδαιότερο πράγμα στον κόσμο κι έτσι διάβασε το βιβλίο από την αρχή, προσέχοντας την κάθε λέξη αυτή τη φορά. Μεγαλώνοντας, σπούδασε δημοσιογραφία και εργάστηκε για πολλά χρόνια σε εφημερίδες και περιοδικά ως συντάκτρια ύλης, ενώ κατά καιρούς πέρασε από όλα τα πόστα. Αρχείο, διόρθωση, επιμέλεια, μετάφραση, ρεπορτάζ, αρχισυνταξία. Και μπορεί η δημοσιογραφία να άλλαξε την οπτική της στα πράγματα, δεν άλλαξε όμως την επιθυμία της να κάνει «το σπουδαιότερο πράγμα στον κόσμο». Της αρέσουν οι ιστορίες που κρύβουν εκπλήξεις και που συνδυάζουν ετερόκλητα μεταξύ τους στοιχεία, ενώ παίρνει το χιούμορ πολύ σοβαρά. Έχει γράψει τα βιβλία «Ο Ποδάρας και η Αθηνά» και «Οι τελευταίες μέρες της Γκριζούπολης».



(Πηγή: Εκδόσεις Πατάκη, 2024)