O Giuseppe Tomasi di Lampedusa (1896-1957) γεννήθηκε στο Παλέρμο. Μαζί με τον νεότερό του Πιραντέλλο και τον μεταγενέστερό του Καμιλλέρι, ο Λαμπεντούζα είναι η μία από τις πιο εμβληματικές λογοτεχνικές φωνές που ανέδειξε η Σικελία από τα τέλη του 19ου ώς τις αρχές του 21ου αιώνα. Σε αντίθεση με τους πολυγράφους συμπατριώτες του, όμως, ο αριστοκρατικής καταγωγής Λαμπεντούζα συγκαταλέγεται μεταξύ των διασημότερων παγκοσμίως συγγραφέων του ενός μυθιστορήματος.

Πασχίζοντας να συνέλθει από τον νευρικό κλονισμό που του προκάλεσε η αιχμαλωσία του στην Ουγγαρία, η απόδρασή του και η επιστροφή του πεζή στην Ιταλία στη διάρκεια του Μεγάλου πολέμου, ο Λαμπεντούζα εγκαταλείπει τις σπουδές νομικής και τα σχέδια για διπλωματική καριέρα και διάγει μεταπολεμικά έναν αυστηρά ιδιωτικό βίο, αφιερωμένο στη μελέτη της ξένης λογοτεχνίας και στη συγγραφή. Αρχίζει να συνθέτει τον Γατόπαρδο το 1955 αλλά ζει τη ματαίωση της διπλής του απόρριψης από τους πιο έγκριτους εκδοτικούς οίκους της χώρας (Mondatori & Einaudi) και πεθαίνει από καρκίνο. Το αριστούργημά του, ένα τα πιο αγαπητά διεθνώς και πολυδιαβασμένα σύγχρονα μυθιστορήματα της ιταλικής γλώσσας, εκδίδεται ακριβώς έναν χρόνο μετά τον θάνατό του, χάρη στη διορατικότητά της ατζέντισσας Elena Croce και του εκδοτικού οίκου Feltrinelli, γίνεται αστραπιαία διεθνές μπεστ-σέλερ (52 εκδόσεις σε λιγότερο από ένα εξάμηνο) και το 1963 γίνεται και τεράστια κινηματογραφική επιτυχία χάρη στο ομώνυμο αριστοτέχνημα του Βισκόντι.

Η Σειρήνα συμπεριλήφθηκε στο τομίδιο τριών διηγημάτων, που ομοίως συγκέντρωσε και εξέδωσε ο Feltrinelli το 1961, υπό τον γενικό τίτλο I racconti, φροντίζοντας και με δύο ακόμη μεταθανάτιες εκδόσεις που ακολούθησαν να διασώσει τα ανέκδοτα άπαντα του συγγραφέα (Opere, 1965 & Invito alle Lettere francesi del Cinquecento, 1979).



(Πηγή: Εκδόσεις Οκτάνα, 2025)