Ο Γιάννης Λαδάκης γεννήθηκε το 1992 στην Πτολεµαΐδα. Ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο τµήµα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του ΑΠΘ το καλοκαίρι του 2017, ενώ συνεχίζει την ακαδηµαϊκή του πορεία στο Εργαστήριο Ιατρικής Πληροφορικής του ΑΠΘ. Η ενασχόλησή του µε τη συγγραφή ήρθε ως φυσικό αποτέλεσµα των αναζητήσεων και προβληµατισµών που άντλησε από τη συνεχή επαφή µε σηµεία αντιφάσεων που εγείρονται στην καθηµερινότητα. Εργάζεται καθηµερινά πάνω στην τέχνη του και έχει ήδη να επιδείξει ένα αξιόλογο σύνολο ανέκδοτων κειµένων. Στόχος του είναι να αφυπνίσει και να αφυπνιστεί, εντάσσοντας τον εαυτό του στο σύνολο των ανθρώπινων µαζών που ασφυκτιούν, περιορίζοντας τη ζωή τους στον επίπλαστο κόσµο των θεαµάτων και των εντυπώσεων.



Έχει ήδη να επιδείξει δύο εκδοτικές απόπειρες: τη βραβευµένη από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών νουβέλα του Τα ίχνη της καταχνιάς (2015) και το µυθιστόρηµα Αποµόνωση (2019, Πηγή), έργα που έχουν λάβει πολύ ενθαρρυντικές κριτικές. Και τα δύο κείµενα κινούνται στα όρια µεταξύ φιλοσοφικής εξιστόρησης-αφήγησης και δυστοπίας. Το 2020 προχώρησε στην αυτοέκδοση του βιβλίου Στο περιθώριο, µια σύµπραξη φωτογραφίας και ποίησης, σε συνεργασία µε τη φωτογράφο Εβίτα Καγιά.