Ο Γεώργιος Ε. Γούναρης (Αρτέμης) γεννήθηκε το 1919 στο χωριό Πάλιουρας της Εύβοιας, στον σημερινό Δήμο Μεσσαπίων - Δίρφυος. Ήταν ο δεύτερος γιος του Ευάγγελου και της Αικατερίνης Γούναρη. Τελείωσε το δημοτικό στο χωριό και εργάστηκε ως εργάτης γης, ρητινοσυλλέκτης και ανθρακωρύχος. Το 1942 εντάχθηκε στο ΕΑΜ και τον Σεπτέμβριο του 1943 κατατάχθηκε στο Αρχηγείο Εύβοιας του ΕΛΑΣ, με το ψευδώνυμο «Αρτέμης». Τον Δεκέμβριο δήλωσε εθελοντής και πέρασε στη Στερεά Ελλάδα, μαζί με έναν λόχο ανταρτών από την Εύβοια ο οποίος θα εντασσόταν στο ΙΙ Τάγμα του 34ου Συντάγματος της V Ταξιαρχίας του ΕΛΑΣ, στην περιοχή της Φωκίδας. Έλαβε μέρος σε όλες τις μάχες του Τάγματος εναντίον των Γερμανών μέχρι την Απελευθέρωση, στις συγκρούσεις εναντίον της αντίπαλης οργάνωσης του 5/42 Συντάγματος Ευζώνων και στα Δεκεμβριανά, όπου τραυματίστηκε για δεύτερη φορά. Μετά την Συμφωνία της Βάρκιζας θα επιστρέψει στο χωριό του. Τον Μάιο του 1946 συνελήφθη με την κατηγορία ότι συνέδραμε έναν καταδιωκόμενο ΕΛΑΣίτη και φυλακίστηκε. Το 1947 εκτοπίστηκε στην Ικαρία όπου παρέμεινε σχεδόν χωρίς διακοπή μέχρι τον Μάιο του 1950, όταν κλήθηκε να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία. Από το κέντρο εκπαίδευσης στάλθηκε αμέσως στο Α\' ΕΤΟ στη Μακρόνησο, όπου υπέστη βασανιστήρια. Το 1953, έπειτα από επτά σχεδόν χρόνια διαδοχικών διώξεων, θα επιστρέψει στον Πάλιουρα και θα επιβιώσει κάνοντας διάφορες δουλειές και τελικά ως εργάτης στη Σωληνουργία Τσαούσογλου. Διετέλεσε πρόεδρος του σωματείου εργαζομένων. Υπήρξε μέλος του ΚΚΕ. Παντρεύτηκε την συγχωριανή του Γεωργία Βούζη (1924-2012).

Έφυγε από τη ζωή το 2008.