Ο Αγάπιος Σαχίνης γεννήθηκε την Πρωτομαγιά του 1947 στα προσφυγικά παραπήγματα της Κάτω Τούμπας Θεσ/νίκης. Τα παιδικά του χρόνια ήταν ιδιαίτερα δύσκολα, καθώς ο πατέρας του Δημήτρης Σαχίνης, επιπλοποιός στο επάγγελμα, πέρασε μεγάλο χρονικό διάστημα στις φυλακές (1947-1954) ως πολιτικός κρατούμενος. Τα πρώτα ερεθίσματα για τη ζωγραφική τα πήρε από τον πατέρα του, που όταν επέστρεψε στην οικογένεια συνήθιζε να ζωγραφίζει τα βράδια με το φως της γκαζόλαμπας. Έφτιαχνε μάλιστα μόνος τα κάρβουνα που χρειαζόταν για τα σχέδια καίγοντας κλαδιά λυγαριάς.

Το 1955, λόγω της πολιτικής τοποθέτησης της οικογένειας του υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει το ημερήσιο γυμνάσιο και συνέχισε δουλεύοντας το πρωί και φοιτώντας στο πέμπτο νυχτερινό γυμνάσιο το βράδυ. Συμμετείχε στο εργατικό και σπουδαστικό κίνημα, ενώ το 1962 εκλέχθηκε πρόεδρος της Συντονιστικής Επιτροπής Μαθητών Νυχτερινών Γυμνασίων. Την 21η Απριλίου 1967 διέφυγε τη σύλληψη, αλλά συνελήφθη για την αντιδικτατορική του δράση μαζί με τον πατέρα του μερικούς μήνες αργότερα, στις 18 Αυγούστου, δικάστηκε και καταδικάστηκε σε 20 χρόνια φυλάκιση και 10 χρόνια στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων.

Κρατήθηκε για πέντε χρόνια, κατά σειρά στις φυλακές Θεσ/νίκης, Αλικαρνασσού, Αίγινας και Αβέρωφ. Απολύθηκε το 1968, αλλά αντί να αφεθεί ελεύθερος οδηγήθηκε στην εξορία στο Λακκί και το Παρθένι της Λέρου, απ’ όπου απολύθηκε με τη διάλυση του στρατοπέδου το 1972. Στα χρόνια της φυλακής του δόθηκε η χρονική δυνατότητα να μελετήσει ιστορία της τέχνης, σχέδιο και ζωγραφική. Σχολείο γι’ αυτόν υπήρξε η επαφή του με συγκρατούμενους του καλλιτέχνες και πνευματικούς ανθρώπους. Το 1973 συμπλήρωσε τις γνώσεις του στη ζωγραφική σε ιδιωτική σχολή της Αθήνας.

Το 1974 άρχισε να εργάζεται ως επαγγελματίας επιπλοποιός, ενώ παράλληλα σιγόκαιγε μέσα του το μεράκι της δημιουργίας, αξιοποιώντας νέα υλικά και συνθέσεις ρυθμών με νέα αισθητική αντίληψη.

Μέχρι το 1980 σχεδίαζε και κατασκεύαζε έπιπλα, ενώ παράλληλα πραγματοποιούσε τις πρώτες του συνθέσεις μαρκετερί για έπιπλα καθώς και για μουσικά όργανα στο εργαστήρι του Κώστα Δεκαβάλλα. Στη συνέχεια τα έργα μαρκετερί εξελίχθηκαν με καλλιτεχνικές αξιώσεις ανεξάρτητα από το φέροντα οργανισμό, το έπιπλο.

Το 1966 ανέλαβε τη συντήρηση και αποκατάσταση των μαρκετερί του Οριάν Εξπρές για λογαριασμό του Ο.Σ.Ε.

Μέχρι σήμερα έχει πραγματοποιήσει περισσότερα από 150 έργα μαρκετερί σε ταμπλό. Έργα του υπάρχουν σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, μεταξύ των οποίων η συλλογή Π. Εμφιετζόγλου, Μ. Γκάνα, Ι. Κατράκου και Γ. Λαμπριανίδη.

Είναι παντρεμένος με τη Δήμητρα Φαμελίτου και έχουν δύο παιδιά, το Δημήτρη, 25 ετών και το Γιώργο, 20, που συνεχίζουν και οι δύο την τέχνη του πατέρα τους.



(Πηγή: Εκδόσεις Ιανός, 2025)