Ο Sarvepalli Radhakrishnan (Σαρβεπάλλι Ραντακρίσναν), 1888-1975, είναι μία απ’ τις γοητευτικότερες μορφές της ινδικής φιλοσοφίας, γνωστός και για την πολιτική του στράτευση. Σπούδασε στο χριστιανικό κολλέγιο του Μαντράς και αργότερα διετέλεσε καθηγητής φιλοσοφίας στο κολλέγιο της Προεδρίας του Μαντράς. Δίδαξε επίσης στο πανεπιστήμιο του Μαϊσέρου, της Καλκούτας και της Οξφόρδης. Του απονεμήθηκε ο τίτλος του ιππότη (1931) και υπήρξε επίτιμο μέλος του βρετανικού βασιλικού τάγματος τιμής.



Βαθύς και περιπαθής γνώστης της ινδικής θρησκειοφιλοσοφίας και της ευρύτερης φιλοσοφικής παράδοσης, δημοσίευσε το κυριότερο δίτομο έργο του Ινδική Φιλοσοφία (Indian Philosophy, UNWIN HYMAN, London, Boston, Sydney, Wellington, 1923, β΄ έκδοση 1990), έργο πανοραμικό το οποίο διατρέχει όλες τις φάσεις του ινδικού πνεύματος, απ’ τις αρχαιότερες απαρχές, μέχρι τις μέρες του. Στο έργο αυτό ο φιλόσοφος αναστρέφεται και με Δυτικούς μελετητές των ινδικών θρησκειοφιλοσοφικών γραμμάτων και προσπαθεί να αποκαταστήσει εσφαλμένες και ακούσιες ίσως προδιαθέσεις που δεν ανταποκρίνονται στο πνεύμα της ινδικής σκέψης και δημιουργίας.



Παράλληλα με το φιλοσοφική του στρατεία, ο S. Radhakrishnan, υπήρξε και κορυφαίος πολιτικός ως μέλος του Εθνικού Ινδικού Κογκρέσσου. Διετέλεσε αντιπρόεδρος της Ινδίας (1952-1962) και Πρόεδρός της (1962-1967). Επιπλέον, άνθρωπος με βαθιά ανθρώπινα αισθήματα, υπήρξε συνιδρυτής μη κερδοσκοπικού οργανισμού υπέρ των πτωχών.