Ο Jan Patočka (1907-1977) γεννήθηκε στο Τουρνόβ, μια κωμόπολη τής βόρειας Βοημίας. Σπούδασε στην Πράγα, στο Παρίσι, στο Βερολίνο και στο Φράιμπουργκ, όπου υπήρξε μαθητής του Χούσερλ και του Χάιντεγκερ και ανέπτυξε μια ισόβια φιλία με τον Ευγένιο Φινκ. Τα χρόνια πριν από τον πόλεμο χρημάτισε γραμματέας τού Φιλοσοφικού Κύκλου τής Πράγας, μιας ομάδας που ήταν ο πυρήνας τού φαινομενολογικού κινήματος. Είχε ήδη εδραιωθεί ως ο σπουδαιότερος φιλοσοφικός εκπρόσωπος της φαινομενολογίας στη Βοημία, και πήρε έδρα στο Καρολίγγειο Πανεπιστήμιο της Πράγας με τη διατριβή Ο βιωμένος κόσμος ως φιλοσοφικό πρόβλημα. Οι φιλοσοφικές και ακαδημαϊκές του φιλοδοξίες ματαιώθηκαν σύντομα όμως από τη ναζιστική εισβολή. Με το τέλος τού πολέμου επέστρεψε στην πανεπιστημιακή του θέση, αλλά το 1949 παύτηκε για πολιτικούς λόγους• συνέχισε πάντως την επιστημονική του έρευνα στην Ακαδημία Επιστημών. Πέθανε από αιφνίδια καρδιακή ανακοπή λίγες ημέρες πριν κλείσει τα 70 του χρόνια, ύστερα από μια σειρά σκαιών αστυνομικών ανακρίσεων, και το όνομά του έγινε σύμβολο της ηθικής αντίστασης στην πολιτική ανελευθερία και τον αυταρχισμό.