Ο Σπύρος Βρεττός σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1987 αναγορεύτηκε διδάκτορας στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Έχει εκδώσει οκτώ λογοτεχνικά βιβλία, δύο δοκίμια και μία μελέτη. Δύο μυθιστορήματά του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά από τη Harikleia Sirmans, σε συνεργασία με τον Καθηγητή Συγκριτικής Λογοτεχνίας Κωνσταντίνο Σάντα, ενώ άρθρα του και διηγήματα («Η καλή Μάγισσα της Ανατολής», «Το Θέατρο της απόλυτης σιωπής») έχουν δημοσιευτεί σε εφημερίδες και λογοτεχνικά περιοδικά.

Τα έργα του έχουν θεωρηθεί από την κριτική ως έργα τέχνης ανταποκρινόμενα στο τοπικό αλλά και το παγκόσμιο σύνθετο περιβάλλον και στην παγκόσμια ιστορική πραγματικότητα.

Ανάμεσα στις άλλες διακρίσεις για το συνολικό έργο του, έχει τιμηθεί και με το «Αριστείον Ανθρωπισμού και Πολιτισμού» από το Ελληνικό Ινστιτούτο Εφαρμοσμένης Παιδαγωγικής και Εκπαίδευσης.

Για την τριλογία πάνω στην επιβίωση, ο διακεκριμένος Καθηγητής Φιλοσοφίας, Ελληνιστής, Αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών John P. Anton, γράφει: «Η ολοκλήρωση αυτού του αξιοθαύμαστου έργου πάνω στο απειλητικό ζήτημα της αυτοφυλάκισης της ανθρωπότητας, εμφανίζεται σα μια διαγνωστική δήλωση αλλά και σαν ένα όραμα της τέχνης. Μας επιτρέπει να καλωσορίσουμε τον Σπύρο Βρεττό ως κάτι περισσότερο από ένα χαρισματικό συγγραφέα. Έχει ανυψώσει τη συγγραφική του τέχνη στο επίπεδο της κατανόησης, της ύβρεως του σύγχρονου κόσμου. Και πέρα απ’ αυτό το σημείο, έχει διανοίξει την οδό για το ταξίδι που θα οδηγήσει σε πολιτισμική ελευθερία».

Έχει συμμετάσχει σε πανελλήνια και διεθνή συνέδρια. Οργάνωσε στη Λευκάδα το συνέδριο «Κριτική σκέψη και εκπαίδευση» (1996), που κατέδειξε την αναγκαιότητα καλλιέργειας της κριτικής σκέψης σε όλες τις βαθμίδες της σύγχρονης εκπαίδευσης. Επιστημονικές εργασίες του έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά, επετηρίδες και πρακτικά συνεδρίων. Ερευνά κυρίως τη σχέση φυσικού περιβάλλοντος και ανθρώπινης δημιουργικότητας.

Από τον Ιούνιο του 2006 και μέχρι σήμερα, αγωνίζεται υπεράνθρωπα ν’ αποτρέψει την εναπόθεση των αστικών λυμάτων της Λευκάδας στη θάλασσα του Κάστρου, της Γύρας και του Αϊ-Γιάννη. Περιοχή χαρακτηρισμένη ως ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους, ήδη από το 1974. Πρόκειται για ένα σπάνιο φυσικό μνημείο, δημιούργημα της μεγαλοφυΐας της φύσης. Σ’ αυτόν τον χώρο, ο Άγγελος Σικελιανός συναισθάνθηκε τον άρρητο παλμό της αιωνιότητας, και η Εύα Πάλμερ-Σικελιανού στα απομνημονεύματά της σημειώνει: «Ακρογιαλιά-Πνεύμα». Αυτό ακριβώς το μεγαλειώδες φυσικό μνημείο επιλέγεται επίμονα ως αποδέκτης των αστικών λυμάτων. Πράξη καταστροφική και για την υγεία των ανθρώπων –και ιδιαίτερα των χιλιάδων παιδιών που κολυμπούν εκεί κατά τους θερινούς μήνες–, και για τη σημερινή, μοναδικά αισιόδοξη, οικονομική προοπτική της Λευκάδας και της απέναντι Ακαρνανίας.

Εξακολουθεί να αγωνίζεται με την ίδια ένταση να περισώσει όλες τις ακρογιαλιές και τις θάλασσες του νησιού και της απέναντι Ακαρνανίας ώστε να έχουν μέλλον και οι επόμενες γενιές.

Η Γύφτισσα και ο Ποιητής στη Λευκάδα είναι το ένατο λογοτεχνικό του βιβλίο.



(Πηγή: Εκδόσεις Βακχικόν, 2025)