Ο μάρτυς και φιλόσοφος Ιουστίνος γεννήθηκε από ελληνική οικογένεια στην πόλη Νεάπολη της Σαμάρειας το 110 μ.Χ. Είναι ο σημαντικότερος από τους χριστιανούς απολογητές του β΄ αιώνα και μία από τις σπουδαιότερες μορφές της αρχαίας Εκκλησίας. Μαρτύρησε το 165 μ.Χ. μαζί με άλλους μαθητές του γιατί αρνήθηκε να θυσιάσει στα είδωλα. Η Εκκλησία τον αναγνώρισε και καθιέρωσε ως άγιο της χριστιανικής πίστεως.

Μαθήτευσε κοντά σε διαφορετικούς φιλοσόφους, κοντά σε δασκάλους διαφορετικών σχολών φιλοσοφίας, αλλά κατέληξε να ασπαστεί τις πλατωνικές δοξασίες.\'Ίδρυσε φιλοσοφική σχολή στη Ρώμη, φορώντας την τήβεννο του φιλοσόφου και ήρθε σε σύγκρουση με τον κυνικό φιλόσοφο Κρήσκεντα. Μία τυχαία συνάντηση του με έναν γέροντα έγινε αφορμή να γνωρίσει τον χριστιανισμό και να βρει στη χριστιανική σκέψη την αληθινή, την όντως φιλοσοφία, θεωρούσε τον εαυτό του φιλόσοφο και πίστευε ότι όλοι οι χριστιανοί είναι φιλόσοφοι, επειδή ακολουθούν την αληθινή φιλοσοφία.

Ο Ιουστίνος, αν και αρνείται τη μυθολογία των Ελλήνων και την ειδωλολατρική λατρεία, θεωρεί ότι μπορεί να υπάρξει συνάντηση του χριστιανισμού με την ελληνική φιλοσοφία, και μάλιστα ειδικότερα με την πλατωνική σκέψη, επισημαίνοντας ότι οι φιλόσοφοι γνώρισαν, έστω και ατελώς, τον Θεό. Η γνώση αυτή πραγματοποιήθηκε μέσω του Λόγου, καθώς υπάρχει το σπέρμα του Λόγου στη Δημιουργία. Πρόκειται για τον περίφημο σπερματικό Λόγο, άποψη πού ήδη υπήρχε στους στωικούς, μόνο που στην περίπτωση του Ιουστίνου χρησιμοποιείται για να δείξει ότι όλα όσα είναι ορθά στην ελληνική φιλοσοφία ανάγονται τελικά στον Χριστό.