Κριτικός, φιλόλογος, θεωρητικός της λογοτεχνίας και αφηγηματογράφος, η Maria Corti, υπήρξε μία από τις πιο εξέχουσες φυσιογνωμίες των ιταλικών γραμμάτων του 20ου αιώνα. Γεννημένη στο Μιλάνο, το 1915, δίδαξε ιστορία της ιταλικής γλώσσας στο πανεπιστήμιο της Παβία, όπου και εγκαινίασε το Ίδρυμα Χειρογράφων Πεζογράφων και Ποιητών του 19ου και 20ού αιώνα.

Από το θεωρητικό της έργο, το οποίο αποτελεί σταθερό σημείο αναφοράς, ξεχωρίζουν κείμενα όπως: "Metodi e fantasmi" (Feltrinelli, Μιλάνο 1969), "Principi della comunicazione letteraria" (Bompiani, Μιλάνο 1976), "Il viaggio testuale. Le ideologie e le strutture semiotiche" (Einaudi, Τορίνο 1978).

Από το λογοτεχνικό της έργο ξεχωρίζουν τα: "Il ballo dei sapienti" (Mondadori, Milano 1962), "Voci dal Nord Est" (Bompiani, Milano 1986), "Cantare nel buio" (Bompiani, Milano 1991), "Το τραγούδι των σειρήνων" (Γνώση, Αθήνα 1992).

Αρθρογραφούσε τακτικά στις σελίδες της "La Repubblica" και διηύθυνε τις σειρές "Nuova Corona" και "Italianistica" για τον εκδοτικό οίκο Bompiani. Πέθανε σε ηλικία 86 ετών στις 22 Φεβρουαρίου 2002.