Ο Όσβαλντ Στένγκλερ, φιλόσοφος του πολιτισμού και της ιστορίας, γεννήθηκε το 1880 στο Μπλάνκενμπουργκ (Χαρτς). Σπούδασε μαθηματικά και φυσικές επιστήμες στη Χάλλη, το Μόναχο και το Βερολίνο. Από το 1908 μέχρι το 1911 ήταν καθηγητής Γυμνασίου στο Αμβούργο, όπου δίδαξε φυσικές επιστήμες, μαθηματικά, γερμανικά και ιστορία. Το 1911 εγκαταστάθηκε μόνιμα στο Μόναχο, όπου τα επόμενα χρόνια εργάσθηκε ως συντάκτης πολιτιστικών θεμάτων σε διάφορες εφημερίδες, προπάντων του Βερολίνου και του Αμβούργου. Το 1912 άρχισε ήδη να σχεδιάζει το κύριο έργο του "Η παρακμή της Δύσης". Χαρακτηριστικό του παράδοξου κλίματος μιας ηρωικής απαισιοδοξίας, στο οποίο ζούσε ο Σπένγκλερ, είναι ότι το 1915, σε ένα υπόμνημα "Προς τον αυτοκράτορα Γουλιέλμο", αποκάλεσε την έκρηξη του πρώτου παγκοσμίου πολέμου τη "μεγαλύτερη μέρα της παγκόσμιας ιστορίας". Το 1918 και το 1922 κυκλοφόρησε το μεγάλο δίτομο έργο του "Η παρακμή της Δύσης", που με την απαισιόδοξη ερμηνεία της ιστορίας και του πολιτισμού προκάλεσε αμέσως βαθύτατη εντύπωση στην απογοητευμένη από τα αποτελέσματα του πολέμου αστική τάξη και έμελλε να γνωρίσει παγκόσμια επιτυχία. Το 1919 απέρριψε την πρόταση του Πανεπιστημίου του Γκαίττινγκεν να αναλάβει μια έδρα φιλοσοφίας διότι ήθελε να συνεχίσει απερίσπαστος το έργο του. Τον ίδιο χρόνο τιμήθηκε μαζί με τον Βάιχινγκερ και τον Κάιζερλινγκ με το βραβείο του ιδρύματος Αρχείο του Νίτσε.

Ο Σπένγκλερ πέθανε σε ηλικία 56 ετών στις 8 Μαΐου 1936 στο Μόναχο, όπου στις 10 Μαΐου κηδεύτηκε παίρνοντας μαζί του τον "Φάουστ" του Γκαίτε και τον "Ζαρατούστρα" του Νίτσε.