Ο Εμμανουήλ Β. Μαρμαράς σπούδασε αρχιτεκτονική στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (1967-72) και οικονομική και κοινωνική ιστορία στο University of Sheffield (Βρετανία) (1986-87). Το 1986 ανακηρύχθηκε διδάκτωρ του ΕΜΠ και το 1993 διδάκτωρ του University of Leicester (Βρετανία). Από το 1972 έως το 1977 συνεργάστηκε με τον Τ.Χ. Ζενέτο και από το 1979 έως το 1996 απασχολήθηκε στη Δημόσια Επιχείρηση Πολεοδομίας και Στέγασης αναλαμβάνοντας τη μελέτη πολεοδομικών θεμάτων και οικιστικών προγραμμάτων. Από το 1996 μέχρι και σήμερα διδάσκει στο Τμήμα Γεωγραφίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου μαθήματα πολεοδομίας, αστικής και ιστορικής γεωγραφίας, ενώ από το Σεπτέμβριο του 2002 διατελεί Πρόεδρος του ίδιου Τμήματος. Έχει συγγράψει πολλές επιστημονικές μελέτες, δοκίμια και άρθρα σχετικά με την εξέλιξη της πόλης, τον πολεοδομικό σχεδιασμό και την προστασία των πολιτισμικών αγαθών. Άλλα βιβλία του είναι: "Η αστική πολυκατοικία της μεσοπολεμικής Αθήνας: H αρχή της εντατικής εκμετάλλευσης του αστικού εδάφους" (ΠΤΙ ΕΤΒΑ: 1991), "Η προστασία της πολιτισμικής κληρονομιάς" (με άλλους δύο συγγραφείς, Παιδαγωγικό Ινστιτούτο: 2000) και "Ταξίδια στη Μεσόγειο" (Ανάβαση: 2002).