Ο Γκαστόν Μπακέρο γεννήθηκε στην περιοχή Μπάνες της Κούβας το 1918. Πρωτοεμφανίστηκε στη λογοτεχνική σκηνή της χώρας του τη δεκαετία του \'40. Παρά το ότι σπούδασε φυσικές επιστήμες -υπακούοντας στην επιθυμία του πατέρα του- ακολούθησε τη δημοσιογραφία ως βιοποριστικό επάγγελμα. Συμμετείχε στην έκδοση των λογοτεχνικών περιοδικών Verbum, Poesia, Origenes και το όνομά του συνδέθηκε κυρίως με την ομάδα που εξέδιδε το τελευταίο, τους αποκαλούμενους "Οrigenistas", μια γενιά Κουβανών λογοτεχνών που επιδίωξαν να δημιουργήσουν με το έργο τους έναν "κουβανικό οικουμενικό κόσμο" αποσυνδεμένο από τα διεφθαρμένα πολιτικά ήθη του νησιού τους τις δεκαετίες του \'40 και του \'50.

Το 1959, μετά τη νίκη της επανάστασης, ο Μπακέρο εγκατέλειψε την Κούβα και εγκαταστάθηκε στη Μαδρίτη. Η επαγγελματική του σύνδεση, ως αρχισυντάκτη, με μία από τις συντηρητικές εφημερίδες της Αβάνας, που η κυκλοφορία της σταμάτησε μετά την επικράτηση του Φιντέλ Κάστρο, είχε δημιουργήσει γύρω από το πρόσωπό του ένα δυσμενές κλίμα που τον οδήγησε στην απόφαση της αυτοεξορίας.

Στην Ισπανία εξακολούθησε να κερδίζει τα προς το ζην με τη δημοσιογραφία, παράγοντας ταυτόχρονα ένα πλούσιο δοκιμιακό έργο - η εξαιρετική του ευρυμάθεια τον βοήθησε να επιβιώσει σε μια χώρα όπου οι προοδευτικοί τον αντιμετώπιζαν με καχυποψία, ως φυγάδα από την επαναστατημένη Κούβα, ενώ οι συντηρητικοί φρανκικοί δεν αποδέχονταν εύκολα έναν μιγάδα με αμφίβολες σεξουαλικές προτιμήσεις. Παρέμεινε πολύ φειδωλός στη δημοσίευση της ποίησής του -στην Κούβα είχε εκδώσει μία μόνο ποιητική συλλογή ("Ποιήματα και ο Σαούλ πάνω στο ξίφος του"), το 1942, και στην Ισπανία, ως το θάνατό του το 1997, δημοσίευσε τέσσερις συλλογές: "Ποιήματα γραμμένα στην Ισπανία" (1950), "Ιστόρηση ενός μάρτυρα" (1966), "Μαγείες και επινοήσεις" (1984), "Αθέατα ποιήματα" (1991).

Το 1992 εξέδωσε την "Autoantologia comentata" (σχολιασμένη προσωπική ανθολογία) στην οποία, για κάθε ποίημα που έχει επιλέξει, προτείνει στον αναγνώστη ένα μουσικό θέμα ως συνοδεία, που λειτουργεί συχνά σε αντίστιξη με το κλίμα του ποιήματος.

Ήταν πάντα εξαιρετικά ταπεινός όσον αφορά το ποιητικό του έργο. Ωστόσο, ανήκει στην κατηγορία των λογοτεχνών που το έργο τους βρήκε απήχηση από τα πρώτα τους βήματα. Όταν δημοσιεύτηκαν τα πρώτα του ποιήματα, ο Κουβανός ποιητής και κριτικός Σίντιο Βιτιέρ έγραψε "Τα ποιήματά του φθάνουν και βρίσκουν τη θέση τους στο φως σα να υπήρχαν εκεί από πάντα, οικεία μέσα στο μυστικό και τη βαρύτητά τους".

Στην πατρίδα του, ο Μπακέρο επέστρεψε μετά τον θάνατό του, μέσω του έργου του που κυκλοφόρησε πρόσφατα στην Κούβα και αγαπήθηκε ιδιαίτερα από τις νέες γενιές.