Ο Θεοχάρης Δαλακούρας γεννήθηκε στην Κομοτηνή Ροδόπης, όπου και άρχισε τις βασικές του σπουδές, τις οποίες συνέχισε και περάτωσε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του ΔΠΘ, από την οποία αποφοίτησε τον Ιούνιο του 1980, στο ΜΠΣ Ποινικών Επιστημών του ΑΠΘ για ένα χρόνο και στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Κολωνίας της Γερμανίας, όπου συνέγραψε τη διδακτορική του διατριβή για τις αποδεικτικές απαγορεύσεις.

Είναι τακτικός Καθηγητής Ποινικού Δικονομικού Δικαίου στη Νομική Σχολή ΔΠΘ και συνάμα δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω. Παραλλήλως είναι μέλος πολλών επιστημονικών Επιτροπών και Ενώσεων, όπως ιδίως της Ελληνικής Εταιρείας Ποινικού Δικαίου (Αντιπρόεδρος Δ.Σ.) και της Ένωσης Ελλήνων Ποινικολόγων, ενώ διατέλεσε Αντιπρόεδρος στη Νομοπαρασκευαστική Επιτροπή για τη σύνταξη νέου Κώδικα Ποινικής Δικονομίας. Στο συγγραφικό του έργο συγκαταλέγονται τέσσερις εκτενείς μονογραφίες, δύο διδακτικά βιβλία, τρία νομικά βοηθήματα και πολλές επιστημονικές μελέτες σε θέματα των ποινικών επιστημών. Τέλος, έχει τιμηθεί με σημαντικές υποτροφίες, όπως η Max Planc Stiftung και η Alexander von Humboldt Stiftung, στο πλαίσιο των οποίων συνεργάστηκε –και συνεχίζει να συνεργάζεται– ερευνητικά με συναδέλφους γερμανικών και αυστριακών Πανεπιστημίων.



(Πηγή: Π. Ν. Σάκκουλας, 2025)