Ο Μαρίνος Παπαδόπουλος Βρετός (Κέρκυρα 1828-Παρίσι 1871) ήταν γιος του βιβλιογράφου, λόγιου και διπλωμάτη Ανδρέα Παπαδόπουλου Βρετού. Σε όλη τη διάρκεια της ζωής του έζησε μεταξύ Ελλάδας και εξωτερικού, διατηρώντας πολύ στενές σχέσεις με τον γαλλικό χώρο. Νομομαθής στις σπουδές του, βιοπορίστηκε αρχικά δημοσιογραφώντας σε αθηναϊκά και γαλλικά έντυπα, ενώ, στη συνέχεια, ανέλαβε τη διεύθυνση της γαλλόγλωσσης εφημερίδας Moniteur Grec (Αθήνα, 1855-1857) και ίδρυσε την επίσης γαλλόγλωσση εφημερίδα Semaine Universelle (Βρυξέλλες, 1862-1863). Γνωστότερος όμως έγινε με την έκδοση του ετήσιου περιοδικού Εθνικόν Ημερολόγιον (Παρίσι, 1861-1871). Παράλληλα, διετέλεσε Γραμματέας του Γενικού Προξενείου της Ελλάδας στο Παρίσι (1863-1867), ενώ το 1868 διορίστηκε πρόξενος της Ελλάδας στο Λιβόρνο και το 1870 πρόξενος στη Μασσαλία. Το συγγραφικό του έργο είναι πολύ μεγάλο: δημοσιογραφικά άρθρα για ελληνικά ζητήματα σε ελληνικές και γαλλικές εφημερίδες και περιοδικά, χρηστικές εκδόσεις με διαλόγους στα ελληνικά, αγγλικά, γαλλικά και ιταλικά, τουριστικοί οδηγοί και λευκώματα για την Αθήνα (στα ελληνικά και στα γαλλικά), ιστορικές, ιστοριοδιφικές και λαογραφικές μελέτες, ταξιδιωτικές εντυπώσεις, μεταφράσεις από τα γαλλικά και τα ιταλικά πεζών και θεατρικών κειμένων, μεταπλάσεις σε πεζό αφηγηματικό λόγο (στα γαλλικά και στα ελληνικά) ελληνικών δημοτικών τραγουδιών και παραδόσεων κ.ά. Περισσότερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το πρωτότυπο λογοτεχνικό του έργο. Η έρευνα έφερε στο φως έντεκα σύνομα και εκτενέστερα πεζά αφηγήματα δημοσιευμένα σε εφημερίδες και περιοδικά της εποχής: το απόκρυφο ημιτελές μυθιστόρημα "Ο πατροκατάρατος" (1845), το αποσπασματικό επιστολικό μυθιστόρημα "Μυθιστοριογράφος τις" (1848), και τα διηγήματα ή εκτενέστερα αφηγήματα "Ο Αρειάδης" (1848), "Ο κόσμος" (1848), "Ο εξωμότης" (1848), "Η υπνοβάτις. Επεισόδιον της εν Αθήναις διαμονής του Βύρωνος" (1849), "Το πρότυπον ο Σιλβέστρης" (1852), "Δύο τύποι περιηγητών εν Ελλάδι" (1867), "Αι αναμνήσεις μου" (1865/1868), "Ο Μαμμελούκος. Έρως προς κανάριον" (1870) και "Ελισάβετ ή Βίος Ελληνίδος" (1871). Στη λογοτεχνική του παραγωγή μπορούμε να προσθέσουμε και τη διασκευή και μετάπλαση σε πεζό αφηγηματικό λόγο αρκετών ελληνικών δημοτικών τραγουδιών, παραμυθιών και παραδόσεων (η μετάπλαση έγινε στα γαλλικά, και γνώρισε δύο εκδόσεις, το 1855 και το 1858. Ένα μικρό μέρος αποδόθηκε και στα ελληνικά σε ατόφια δημοτική γλώσσα).