Ο Αριστοτέλης Π. Κούζης (1872-1961) γεννήθηκε στην Αθήνα, σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και μετεκπαιδεύτηκε στη Γερμανία και Γαλλία. Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα εκλέχθηκε υφηγητής (1902), έκτακτος καθηγητής και το 1921 τακτικός καθηγητής της Ιστορίας της Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Διετέλεσε γενικός γραμματέας της "Ιατρικής Εταιρείας Αθηνών", του "Πανελληνίου Συνδέσμου κατά της Φυματιώσεως" και αντιπρόεδρος του "Συλλόγου προς περιστολήν των ελωδών νόσων", δείγμα των ενδιαφερόντων του για τα σοβαρά φθοροποιά νοσήματα της εποχής του· μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Βυζαντιολογικής Εταιρείας και συμμετείχε ως εισηγητής στις κριτικές επιτροπές του Συμβουλιδείου διαγωνισμού.

Εξέδωσε από το 1905-1922 το Ιατρικό περιοδικό "Αρχεία ιατρικής", του οποίου ήταν διευθυντής και στο οποίο δημοσίευσε πολλές ιατρικές μελέτες καθώς και μελέτες στην Ιστορία της Ιατρικής. Η πραγματεία του "Ο αγών κατά της φθίσεως" βραβεύτηκε με το χρυσό μετάλλιο στο Α΄ Πανελλήνιο Συνέδριο κατά της Φυματιώσεως. Ίδρυσε το 1927 την Ελληνική Εταιρεία Ιστορίας της Ιατρικής. Διετέλεσε υφυπουργός Υγιεινής στην κυβέρνηση Κων. Δεμερτζή (1935-1936). Έγραψε πολλά άρθρα στη "Μεγάλη ελληνική εγκυκλοπαίδεια" και στην "Εγκυκλοπαίδεια Ηλίου". Ίδρυσε το Ελληνικό Αντικαρκινικό Ινστιτούτο και το Νοσοκομείο "Άγιος Σάββας" (1935) του οποίου ήταν ισόβιος πρόεδρος. Το 1932 εκλέχθηκε Ακαδημαϊκός.