Ο Κωνσταντίνος Ράμφος αγωνιστής και συγγραφέας, γεννήθηκε στη Χίο το 1776 και πέθανε το 1871. Μετά τη μόρφωση των πρώτων γραμμάτων επιδόθηκε στο εμπόριο και κατόπιν, μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία, έγινε απόστολος στο Αιγαίο Πέλαγος, και μόλις εξερράγη η Ελληνική Επανάσταση κατέβηκε στον αγώνα, ως Υπολοχαγός στο τακτικό στρατιωτικό σώμα του Γάλλου συνταγματάρχη Βαλέστρα, το οποίο πολέμησε κατά του Ναυπλίου (4 Δεκεμβρίου 1821) και Ακροκορίνθου (14 Ιανουαρίου 1822). Μετά τον φόνο του Βαλέστρα διορίσθηκε υπασπιστής του διαδόχου του, του Ιταλού Ταρέλλα και μετά του Γκουβερνάττι και ως Χιώτης έλαβε μέρος στην εκστρατεία του Φαβιέρου κατά της Χίου το 1827. Επί Καποδίστρια διορίσθηκε δικαστής και διοικητής των φρουρίων Μεσσηνίας (1828-1830) και το 1831 διοικητής Πόρου. Επί Όθωνος χρημάτισε πρόξενος σε Θεσσαλονίκη, Ιωάννινα και Σάμο και κατόπιν δικηγόρος και συντάκτης της εφημερίδας "Συντακτική" στην Αθήνα. Επιδόθηκε τέλος σε ιστορικές μελέτες, εξέδωσε τον "Κατσαντώνη" το 1860, την "Δέσπω της Ηπείρου" το 1864, τις "Τελευταίες ημέρες του Αλή Πασά" το 1862, τον "Χαλέτ-εφέντη" (1867-1871, τομ. 4). Μετά τον θάνατό του εκδόθηκαν η "Κόμισσα Ποτόσκι" και ο "Απροσδόκητος γάμος" (1878).