Ο Δημήτρης Λέτσιος (1910-2008) γεννήθηκε στην Ανακασιά Βόλου. Εργάστηκε από μικρή ηλικία στο οικογενειακό αρτοποιείο της οδού Ιωλκού. Η σχέση του με τη φωτογραφία ξεκίνησε το 1934. Αν κι ο φωτογράφος Μπάμπης Μπασδέκης τού έδειξε μερικά από τα μυστικά της φωτογραφίας, κατά βάση υπήρξε αυτοδίδακτος. Στην Κατοχή ήταν επικεφαλής της ΕΠΟΝ Βόλου. Το 1956 ίδρυσε το παράρτημα της Ελληνικής Φωτογραφικής Εταιρείας (ΕΦΕ) στο Βόλο, ενώ διετέλεσε και πρόεδρος της Κινηματογραφικής Λέσχης Βόλου. Μαζί με τον Σπύρο Μελετζή, τον Τάκη Τλούπα και τον Κώστα Μπαλάφα, θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της ελληνικής φωτογραφίας τεκμηρίωσης που άνθισε λίγο πριν και λίγο μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το πρώτο του λεύκωμα, "Δημήτρης Λέτσιος: Φωτογραφίες", εκδόθηκε μόλις τον Δεκέμβριο του 1987 με πρόλογο του ποιητή Γιάννη Φάτση (εκδ. \'Υψιλον). Ακολούθησαν οι "Γυναίκες της γης", με κείμενα της Μαρούλας Κλιάφα (Κέδρος, 1995), μια σειρά από μικρότερες εκδόσεις, μια σειρά από ημερολόγια των Κοινοτήτων Μακρινίτσας και Στεφανοβίκειου με τίτλους "Κάρλα" (1996), "Κάμπος" (1997), "Μορφές" (1998), "Επαγγέλματα" (1999). Το 2000, η Κοινότητα Μακρινίτσας εξέδωσε το λεύκωμα "Η Μακρινίτσα μέσα από τον φακό του Δημήτρη Λέτσιου" (εκδ. Αίολος). Το 2005, το Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης, στο οποίο παραχώρησε το αρχείο του, εξέδωσε το τελευταίο εν ζωή βιβλίο του με τίτλο "Δημήτρης Λέτσιος: Οδοιπορία στο φως και τη σκιά της Ελλάδας", σε επιμέλεια Ηρακλή Παπαϊωάννου. Έφυγε από τη ζωή στις 17 Ιανουαρίου 2008, σε ηλικία 98 ετών.