Ο Νίκος Λυγγούρης γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και παράλληλα έγραφε κινηματογραφική κριτική στο περιοδικό «Σύγχρονος κινηματογράφος» που ιδρύθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1960 από τον Θόδωρο Αγγελόπουλο και τον Βασίλη Ραφαηλίδη. Σπούδασε σκηνοθεσία στην Ανώτατη Σχολή Κινηματογράφου και Τηλεόρασης του Μονάχου (1974 έως 1978). Μετά δούλεψε σαν βοηθός σε σκηνοθέτες όπως ο Michael Verhoeven και η Helma Sanders-Brahms. Από το 1980 γράφει και σκηνοθετεί ταινίες μυθοπλασίας και ντοκιμαντέρ και από το 1982 ζει και εργάζεται στο Βερολίνο. Φιλμογραφία: “Ομίχλη κάτω απ´ τον ήλιο” (1979, Έπαινος στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 1980), “Έρεβος” (1988), “Καρδιά από πέτρα” (1994, Βραβείο καλύτερου σεναρίου μαζί με τον Claus Wilbrandt στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 1995), “Καλοκαιρινές αστραπές” (2004, Πρώτο βραβείο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 2004, Καλύτερη Μεσογειακή ταινία στο Ecocinema Ρόδου, Ιδιαίτερη μνεία στο Φεστιβάλ Μεσογειακού Κινηματογράφου του Montpellier), “Οι εραστές της Αξού” (2007, Βραβείο Fipresci, Βραβείο ΕΚΚ και Βραβείο ΕΡΤ 3 στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 2008, Βραβείο καλύτερου ντοκιμαντέρ στο Los Angeles Greek Film Festival 2008), “Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος γυρίζει την «Σκόνη του χρόνου»” (2008), “Ξύπνησε ο Σουλτάν Αχμέτ” (2012), “Ο διάλογος του Βερολίνου“ (2017).



(Πηγή: Εκδόσεις Το Ροδακιό, 2022)