Ο Μπόρισλαβ Πέκιτς (1930-1992), από τους κορυφαίους εκπροσώπους της σερβικής λογοτεχνίας κατά τον εικοστό αιώνα, γεννήθηκε στην Ποντγκόριτσα του Μαυροβουνίου. Η μητέρα του ήταν ελληνο-βλαχικής καταγωγής. Το 1948 καταδικάστηκε σε δεκαπέντε χρόνια καταναγκαστικά έργα επειδή συμμετείχε στην τότε παράνομη Ένωση Δημοκρατικής Νεολαίας της Γιουγκοσλαβίας. Αργότερα σπούδασε Ψυχολογία και εργάστηκε ως σεναριογράφος για τον κινηματογράφο. Το 1965 κυκλοφόρησε το πρώτο του μυθιστόρημα Η εποχή των θαυμάτων. Το 1970 απέσπασε το κορυφαίο Βραβείο ΝΙΝ για το μυθιστόρημα Το προσκύνημα του Αρσένιου Νιέγκοβαν. Τότε μετακόμισε οικογενειακώς στην Αγγλία για πολιτικούς λόγους. Τα μυθιστορήματά του Το χρυσόμαλλο δέρας (επτάτομο, 1978-1986), Λύσσα (1983) και Τα χρόνια που έφαγαν οι ακρίδες (1985) συγκαταλέγονται στα πιο σημαντικά έργα του. Η γοητευτική συλλογή διηγημάτων Νέα Ιερουσαλήμ δημοσιεύτηκε το 1988. Έζησε επί σειρά ετών εκπατρισμένος στο Λονδίνο, όπου και πέθανε. Κηδεύτηκε και τάφηκε στο Βελιγράδι, με όλες τις πρέπουσες τιμές.



(Πηγή: Εκδόσεις Καστανιώτη, 2023)