Ο Ιλάν Παπέ (Χάιφα, 1954) είναι γόνος οικογένειας Ασκενάζι που εγκατέλειψε τη Γερμανία τη δεκαετία του 1930 για να γλιτώσει από τις ναζιστικές διώξεις. Στα 18 του χρόνια στρατολογήθηκε από τον IDF και το 1973 υπηρέτησε στον πόλεμο του Γιον Κιπούρ. Το 1978 αποφοίτησε από το Εβραϊκό Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ και συνέχισε τις σπουδές του στην Οξφόρδη: καθοριστικό για όλη του την ερευνητική πορεία υπήρξε το άνοιγμα των κρατικών βρετανικών και ισραηλινών αρχείων στις αρχές της δεκαετίας του ’80, τα οποία μελέτησε για την εκπόνηση της διατριβής του το 1984, με θέμα τη βρετανική ανάμιξη στην ίδρυση του ισραηλινού κράτους.

Το 2006 υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει τη θέση που κατείχε για πάνω από δύο δεκαετίες στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του πανεπιστημίου της Χάιφα και ακολούθως και τη χώρα του λόγω των απειλών που δεχόταν για την κριτική του στάση απέναντι στην κυβέρνηση και τις αγαστές του σχέσεις με τους Παλαιστίνιους. Από το 2007, συνεχίζει το ακαδημαϊκό του έργο στο πανεπιστήμιο του Έξετερ, ενώ παράλληλα διευθύνει το Ευρωπαϊκό Κέντρο για τις Παλαιστινιακές Σπουδές και το Κέντρο Εθνο-πολιτικών Σπουδών του ίδιου ιδρύματος. Ταυτόχρονα συνεχίζει αμείωτα την ακτιβιστική του δράση, το πλούσιο συγγραφικό του έργο και τις δημόσιες παρεμβάσεις ως συνεργάτης, μεταξύ άλλων, του Guardian και του London Review of Books.



(Πηγή: Εκδόσεις Οκτάνα, 2025)