Ο Ουίλιαμ Κλάιν γεννήθηκε το 1928 στην Αμερική από οικογένεια Ουγγροεβραίων μεταναστών. Άφησε τις ΗΠΑ σε ηλικία 18 ετών, για να κάνει την στρατιωτική του θητεία στην κατεχόμενη Γερμανία. Λίγο αργότερα βρίσκεται στο Παρίσι στο πλαίσιο ενός στρατιωτικού προγράμματος γαλλοαμερικανικής φιλίας. Παρακολουθεί μαθήματα ζωγραφικής στη Σορβόννη, στο εργαστήριο του Fernand Leger, την ίδια εποχή με την Ορελί Ντεμούρ και τον Εμανουέλ Περέιρε. Μάλιστα, τη δεύτερη ημέρα του στο Παρίσι γνωρίζει τη μελλοντική γυναίκα του Ζαν, η οποία θα είναι και η βασική συνεργάτιδά του στις ταινίες του, έως τον θάνατο της το 2005. Η καλλιτεχνική πορεία του Klein αρχίζει με τη ζωγραφική, πολύ σύντομα όμως θα τον κερδίσει το πάθος του για τη φωτογραφία. Το 1954 ο Αλεξάντερ Λίμπερμαν, καλλιτεχνικός διευθυντής της "Vogue", προσλαμβάνει τον Klein ως φωτογράφο μόδας. Με αμφιθυμία, αλλά και μια δόση ειρωνείας, ο Klein, ανατρέπει τις μέχρι τότε φωτογραφικές φόρμες που κυριαρχούσαν στον χώρο της μόδας. Εγκαταλείπει τα ντεφιλέ και τα στούντιο και βγάζει τα μοντέλα στο δρόμο. Οι φωτογραφίες του γίνονται διάσημες, το όνομά του κατακτά μια θέση διεθνώς, ωστόσο ο ίδιος επιθυμεί περισσότερα σε ό,τι αφορά τη θεματολογία αλλά και τον τρόπο έκφρασης. Από τον φωτογραφικό φακό ο Klein περνάει στον κινηματογραφικό, ισορροπώντας τα επόμενα χρόνια ανάμεσα στα δυο είδη. Πρωτοπόρος και πολιτικοποιημένος, με έναν μοναδικά ανορθόδοξο τρόπο, κινηματογραφεί θέματα της επικαιρότητας: τον πόλεμο του Βιετνάμ, το ρατσισμό, τη διαφήμιση, τα reality shows, το Rock & Roll, τον Μάη του 1968, τα δημοφιλή σπορ (στις ταινίες του για τον Muhammad Ali και το Roland Garos), αλλά και θρησκευτικά ζητήματα (η ταινία του "Ο μεσσίας", 1999-2000, σε μουσική του Haendel, αποτελεί ένα ορατόριο εκτελεσμένο από φυλακισμένους, ναρκομανείς, αστυνομικούς, κ.ά.). Ο Klein, ο οποίος δεν σπούδασε ποτέ φωτογραφία, θεωρείται φωτογράφος "δράσης". Χρησιμοποιεί τη μηχανή σχεδόν σαν πινέλο ή σαν όπλο, αποτυπώνοντας ενστικτωδώς τους ανθρώπους, το φως, τις στιγμές στο δρόμο, εν κινήσει, χωρίς να εστιάζει, εντάσσοντας το "φλου" στην αισθητική του, δημιουργώντας εικόνες μοναδικής έντασης, ασχήμιας, ομορφιάς και θορύβου: εικόνες ζωής. Τον Νοέμβριο του 2007 ο William Klein υπήρξε επίτιμος προσκεκλημένος του 48ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Στο πλαίσιο των εκδηλώσεών του, διοργανώθηκε αναδρομική προβολή των ταινιών του και έκθεση φωτογραφίας, αφίσας, μακέτας και επιζωγραφισμένων φωτογραφιών ("κόντακτ") στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, σε επιμέλεια της Μάριον Ιγγλέση. Η έκθεση περιελάμβανε φωτογραφίες της Νέας Υόρκης (1954-55), του Τόκιο (1961), της Μόσχας (1959-60), της Ρώμης (1956 και 2005), του Παρισιού (1957-2007), φωτογραφίες μόδας, καθώς και μια σειρά ανέκδοτων φωτογραφιών από την Ελλάδα την οποία είχε επισκεφθεί για πρώτη φορά το 1957 και το 1963 (η Μελίνα στην αγκαλιά του Πίτερ Ουστίνοφ, αρχαία αγάλματα, πρόσωπα του 1950 απέναντι στο φακό, κ.ά.). Μια επιλεγμένη φιλμογραφία του William Klein περιλαμβάνει τις ταινίες: 1965-66: "Who are you Polly Maggoo?" (Βραβείο Jean Vigo), 1967: "Far from Vietnam" (συμμετοχή σε ομαδική ταινία), 1967-68: "Mr. Freedom", 1970: "Eldridge Cleaver Black Panther", 1974: "Muhammad Ali the Greatest", 1975-76: "Le couple temoin", 1978: "Grands soirs et petits matins", 1993: "In and Out of Fashion", 1999-2000: "Le messie", καθώς και ταινίες μικρού μήκους όπως οι "Broadway by Light", "Ralentis", "Contacts", κ.ά.