Ο σερ Βασίλειος Μαρκεζίνnς (1944-2023) γεννήθηκε στην Αθήνα στις 10 Ιουλίου, σε οικογένεια που από την πλευρά του πατέρα του, για περισσότερο από δέκα γενεές, αρχικώς στη Βενετία και αργότερα στην Ελλάδα, συνδέθηκαν με τον κόσμο των γραμμάτων και της πολιτικής. Είχε διδάξει στα πανεπιστήµια του Καίµπριτζ, της Οξφόρδης, του Λονδίνου, του Λέιντεν (Ολλανδίας), καθώς και στη Νοµική Σχολή του Πανεπιστηµίου του Τέξας (Ώστεν) ως µόνιµος, τακτικός Καθηγητής. Επί αρκετά χρόνια, κατείχε επίσης καθηγητικές έδρες στα πανεπιστήµια Παρισίων (Σορβόννη, Γαλλία), Μονάχου (Γερµανία), Σιένας και Ρώµης (Ιταλία), καθώς και στη Νοµική Σχολή του Πανεπιστηµίου Κορνέλ. Τα σαράντα οκτώ βιβλία του και τα εκατόν πενήντα και πλέον άρθρα του πραγµατεύονται νοµικά θέµατα, τις µετακινήσεις των ιδεών, την ψυχοβιογραφία, τους κλασικούς και τις καλές τέχνες. Χάρις στο έργο του, τιµήθηκε µε τον τίτλο του εταίρου -μέλους λέµε στα Ελληνικά- από τις Ακαδηµίες Αθηνών, Βελγίου, Μεγάλης Βρετανίας, Γαλλίας, Ολλανδίας και Ρώµης (Lincei), καθώς από την Αρχαιολογική Εταιρεία Αθηνών και το Αµερικανικό Ινστιτούτο Δικαίου. Το 2005, χρίστηκε Ιππότης από την ΑΜ Βασίλισσα Ελισάβετ Β΄ για τις εξαίρετες υπηρεσίες του στον τοµέα των Διεθνών Σχέσεων. Επίσης τιµήθηκε µε τον Μεγαλόσταυρο του Τάγµατος της Αξίας της Γαλλίας και της Ιταλίας, ενώ του είχαν επίσης απονεµηθεί τα διάσηµα του Ανώτερου Ταξιάρχη του Τάγµατος της Αξίας της Γερµανίας και του Ταξιάρχη του Τάγµατος της Λεγεώνος της Τιµής της Γαλλίας.