Ο Jose Carlos Mariategui γεννήθηκε το 1894 στην επαρχία Μοκέγουα, στο νότιο Περού, από πατέρα ισπανικής και μητέρα ινδιάνικης καταγωγής. Σε νεαρή ηλικία τραυματίστηκε σοβαρά στο γόνατο, με αποτέλεσμα το πόδι του να παραμείνει σε μόνιμη αγκύλωση, επιβαρύνοντας όλη την υπόλοιπη ζωή του συγγραφέα. Σε ηλικία 13 ετών έπιασε δουλειά στην εφημερίδα La Prensa, κάνοντας στην αρχή διάφορα θελήματα. Στη συνέχεια έμαθε την τέχνη του λινοτύπη και του στοιχειοθέτη. Άρχισε να δημοσιεύει άρθρα σε στήλες ποικίλου περιεχομένου ήδη από την ηλικία των 17 ετών, ενώ στη συνέχεια επικεντρώθηκε στην καλλιτεχνική και λογοτεχνική αρθρογραφία. Σε ηλικία 25 περίπου ετών συμμετείχε στην ίδρυση διαφόρων επιθεωρήσεων και εφημερίδων αριστερού προσανατολισμού, όπως η Nuestra Epoca και η La Razon. Οι ριζοσπαστικές απόψεις που εξέθεσε γύρω από την αναμόρφωση των πανεπιστημιακών θεσμών, το 1919, τον έφεραν σε ρήξη με τη δικτατορία του Λεγκία. Ο Μαριάτεγκι εξαναγκάστηκε να ταξιδέψει στην Ευρώπη, αρθρογραφώντας ως ανταποκριτής για την περουβιανή εφημερίδα El Tiempo. Στη γηραιά ήπειρο του δόθηκε η ευκαιρία να έρθει σε επαφή με την επαναστατική διανόηση της εποχής, ενώ στην Ιταλία γνώρισε την Anna Chiappe, από τον γάμο του με την οποία απέκτησε τέσσερα παιδιά.

Το 1923 επέστρεψε στο Περού, για να συνεχίσει την ιδεολογική του δράση κάτω από συχνά αντίξοες συνθήκες. Δίδαξε στο Λαϊκό Πανεπιστήμιο, ενώ την ίδια εποχή άρχισε να συνεργάζεται με το αριστερό περιοδικό Claridad. Το 1924, ύστερα από μια σοβαρή κρίση υγείας, ο Μαριάτεγκι έχασε το δεξί του πόδι. Το 1926 ίδρυσε την επιθεώρηση Amauta, η οποία έμελλε να αποτελέσει βήμα για συζητήσεις πάνω στον σοσιαλισμό, τις τέχνες και τον πολιτισμό, όχι μόνο του Περού, αλλά ολόκληρης της Λατινικής Αμερικής. Το 1928 συμμετείχε στην ίδρυση του Σοσιαλιστικού Κόμματος Περού (του κατοπινού Κ.Κ. της χώρας) και εξελέγη στη θέση του Γενικού Γραμματέα. Την ίδια χρονιά εξέδωσε το μείζον έργο του "Εφτά δοκίμια για την ερμηνεία της περουβιανής πραγματικότητας". Έναν χρόνο αργότερα, συμμετείχε στην ίδρυση της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών του Περού και αναδείχθηκε μέλος του Γενικού Συμβουλίου της Αντιιμπεριαλιστικής Ένωσης, ενός παραρτήματος της Τρίτης Διεθνούς. Ο Μαριάτεγκι άφησε την τελευταία του πνοή το 1930, ύστερα από επιπλοκές εξαιτίας της αναπηρίας του.