Max Karl Ernst Ludwig Planck (1858-1947). Ξεκίνησε να σπουδάζει οικονομικές επιστήμες, αλλά γύρισε στη Φυσική και πήρε στα 21 του χρόνια το διδακτορικό τίτλο με μια εργασία σχετική με το δεύτερο θερμοδυναμικό αξίωμα. Μετά από αναθέσεις διδασκαλίας στο Μόναχο και στο Κίελο διορίστηκε το 1889 καθηγητής στο Βερολίνο, όπου έμεινε μέχρι το 1928 και δημιούργησε τις σημαντικότερες από τις εργασίες του. Στη διάρκεια των μελετών του για την εντροπία ασχολήθηκε από το 1894 με τη θερμική ακτινοβολία. Στην προσπάθεια να εξηγήσει θεωρητικά το φάσμα ακτινοβολίας μαύρων σωμάτων, διαπίστωσε ότι η ενέργειά τους δεν αποδίδεται με συνέχεια αλλά κατά τμήματα (κβάντα) και διατύπωσε το νόμο θερμικής ακτινοβολίας των μαύρων σωμάτων, θεμελιώνοντας έτσι ένα κλάδο της Φυσικής με ασύλληπτες προεκτάσεις, την κβαντική Φυσική. Αυτή η "νέα Φυσική" προκάλεσε σημαντικές ανακατατάξεις στην αντίληψη για τον κόσμο και τη φύση. Ήδη το 1905 γενίκευσε ο \'Αινστάιν τη θεωρία των κβάντων και διατύπωσε την υπόθεση των κβάντων φωτός, την οποία ο ίδιος ο Πλανκ αντιμετώπιζε με σκεπτικισμό, δεδομένου ότι παρέμενε στην κλασική αντίληψη της αιτιότητας. Προς τιμή του μεγάλου επιστήμονα μετωνομάστηκε ένα μεγάλο ερευνητικό ίδρυμα της Γερμανίας σε "Max- Planck- Institut".