O Δημήτρης Μπίρης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1944. Οι παρουσίες του πατέρα του Κυπριανού (αρχιτέκτονα και Καθηγητή της Σχολής Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ) και των θείων του Κώστα Μπίρη (αρχιτέκτονα, πολεοδόμου και ιστορικού ερευνητή) και Γιώργου Μπίρη (έγκριτου πολιτικού μηχανικού) υπήρξαν ιδιαίτερα ισχυροί παράγοντες για την επιλογή του δικού του πεδίου δράσης. Τα πρόσωπα αυτά τον βοήθησαν να φέρει στην επιφάνεια και να ενεργοποιήσει από πολύ νωρίς τόσο τις έμφυτες εικαστικές του δεξιότητες και ευαισθησίες, όσο και την ισχυρή δομική-κατασκευαστική του ροπή. Έτσι, το 1962 εισάγεται στη Σχολή Πολιτικών Μηχανικών του ΕΜΠ και ολοκληρώνει με επιτυχία το πρώτο έτος σπουδών. Εντούτοις έχει ήδη συνειδητοποιήσει ότι ο φυσικός του χώρος είναι η αρχιτεκτονική, με αποτέλεσμα την επόμενη χρονιά (1963) να μετεγγραφεί κατόπιν εξετάσεων στο δεύτερο έτος της Σχολής Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ απ\' όπου αποφοίτησε το 1967. Το 1976 προσλαμβάνεται ως βοηθός στην έδρα της Οικοδομικής του ΕΜΠ (με Καθηγητές τους Δ. Αγγελίδη και Α. Ζάννο), ενώ στη συνέχεια εκλέγεται Λέκτορας και κατόπιν Επίκουρος Καθηγητής μέχρι το 2002 στην ίδια περιοχή, με Καθηγητή τον Ν. Καλογερά. Στην ειδική περιοχή της Οικοδομικής και ως οργανωτής του εργαστηρίου ελαφρών κατασκευών ανέπτυξε τη διδακτική και ερευνητική-συγγραφική του δράση που αφορούσε τα ελαφρά, μεταταλλασσόμενα, οικολογικά κατασκευαστικά συστήματα (εφελκυόμενες μεμβράνες κάλυψης, ξύλινες κατασκευές και ελαφρές δικτυωματικές κατασκευές στο χώρο).

Εκεί διατύπωσε προσωπικές ιδεολογικές και επιστημονικές θέσεις για την οικοδομική τεχνολογία με συνθετική κατεύθυνση. Έκανε επίσης πράξη την καινοτόμο ιδέα του για ένα νέο μάθημα στο οποίο οι σπουδαστές και σπουδάστριες ασκούνταν στη χειροποίητη κατασκευή σε κλίμακα 1:1, που απέσπασε την ενθουσιώδη αποδοχή ολόκληρης της σχολής.

Ο Δημήτρης Μπίρης υπήρξε εταίρος σε συνεργασία με τον αδελφό του Τάσο, του Αρχιτεκτονικού Γραφείου Καθηγητού Κυπριανού Μπίρη και Συνεργατών. Στο πλαίσιο αυτής της ομάδας εκπόνησε μελέτες ιδιωτικών και -κυρίως- δημόσιων έργων. Από αυτά τα περισσότερα έχουν υλοποιηθεί και παρουσιάζονται στην ελληνική και ξένη βιβλιογραφία. Η κύρια δράση της ομάδας στο χώρο της αρχιτεκτονικής εφαρμογής πραγματοποιήθηκε μέσω των συμμετοχών και βραβεύσεων σε πανελλήνιους και διεθνείς διαγωνισμούς (π.χ., Β΄ βραβείο Διεθνούς Διαγωνισμού για το "Νέο Μουσείο της Ακρόπολης", Α΄ βραβείο Πανελλήνιου Αρχιτεκτονικού Διαγωνισμού για το "Νέο Δημαρχείο Θεσσαλονίκης" και Α΄ βραβείο Πανελλήνιου Αρχιτεκτονικού Διαγωνισμού για το "Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Ηρακλείου Κρήτης" κ.ά.). Τέλος ο Δημήτρης Μπίρης υπήρξε εξαιρετικός φωτογράφος, καθώς μέσα σε σαράντα χρόνια έχει πραγματοποιήσει άπειρες λήψεις μεγάλου εικαστικού και αρχιτεκτονικού ενδιαφέροντος από λαϊκές και σύγχρονες κατασκευές που σήμερα συνθέτουν ένα σπάνιο αδημοσίευτο υλικό με ιστορική πια αξία.

Ήταν παντρεμένος με την αρχιτέκτονα Κέλλυ Βρεττού, μόνιμο μέλος της αρχιτεκτονικής ομάδας, όπως είναι και τα δύο του παιδιά, Κυπριανός και Κατερίνα. Ο Δημήτρης Μπίρης έφυγε αδόκητα από τη ζωή το 2002.