Η Μαίρη Πίσια γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Παντρεμένη, με δύο γιους, εργάζεται ως εκπαιδευτικός. Πρωτοεμφανίζεται στη συλλογή “7ψυχές 7ζωές”(2009). Ακολούθως, δύο θεατρικά της παρουσιάζονται στα φεστιβάλ Πέτρας και δήμου Ιλίου.

Ξεκινά εκδίδοντας τα παραμύθια της “Τρεις δράκοι, μα τι δράκοι!” (2012), τα διηγήματα “Ζωή σε δέκα καρέ” (2014) και το μυθιστόρημα “Στη δίνη του ονείρου” (2016). Συμμετέχει στη συλλογή “Σχολείο” (2018) και παίρνει το πρώτο βραβείο στον πανελλήνιο ποιητικό διαγωνισμό δήμου Σκοπέλου. Συνεχίζει με την ποιητική συλλογή “Ιριδίζουσες σιωπές” (2020), το μυθιστόρημα “Τζιβαέρι μου” (2020) και το “Χάπι end” (2021). Συμμετέχει στη συλλογή “Ανθρώπινες σχέσεις, ένα σχολείο που δεν τελειώνει ποτέ” (2022). Το 2023 διακρίνεται στους δελφικούς αγώνες της ΠΕΛ, συμμετέχει στο έργο “Ο χρόνος που περνάει και χάνεται” και εκδίδει το μυθιστόρημα “Το ξύπνημα της μαριονέτας”, ενώ το 2024 το παραμύθι “Ο χαρταετός που χαμογελούσε”.



(Πηγή: Συμπαντικές Διαδρομές, 2025)