Ο Νικολάι Γκόρτσακοφ (1898-1958) ήταν σκηνοθέτης, ιστορικός του θεάτρου και δάσκαλος. Άρχισε τη σταδιοδρομία του το 1922 ως ηθοποιός στο Τρίτο Στούντιο του Θεάτρου Τέχνης της Μόσχας που διηύθυνε ο Βαχτάνγκοφ. Το 1924 αποφοίτησε ως σκηνοθέτης από το Στούντιο του Βαχτάνγκοφ και σκηνοθετούσε για αρκετά χρόνια στο Θέατρο Τέχνης της Μόσχας. Βραβεύτηκε με το Κρατικό Βραβείο της Σοβιετικής Ένωσης το 1946 και το 1952. Ανακηρύχτηκε Δόκτωρ Καλών Τεχνών το 1948 και τιμήθηκε με πολλά παράσημα και μετάλλια. Αυτό το βιβλίο περιέχει, μεταξύ άλλων, τις προσωπικές εντυπώσεις του Γκόρτσακοφ από τον Βαχτάνγκοφ και σημειώσεις από τις πρόβες του. Ο τρόπος που αντιμετώπιζε τα έργα ο Βαχτάνγκοφ, καθώς και οι μέθοδοι των

προβών του μπορούν να φανούν χρήσιμα σε σκηνοθέτες, ηθοποιούς και όλους όσοι ασχολούνται με την τέχνη του θεάτρου. Οι αξίες των μεθόδων του παραμένουν αναλλοίωτες μέχρι σήμερα. Μέσα από αυτές, διαφαίνονται το μοναδικόταλέντο και τα καλλιτεχνικά οράματα του Βαχτάνγκοφ, τον οποίο ο Στανισλάβσκι είχε αποκαλέσει «μελλοντικό ηγέτη του ρωσικού θεάτρου».

Το έργο του Γκόρτσακοφ Βαχτάνγκοφ, Μαθήματα Σκηνοθεσίας και Υποκριτικής αποτελεί ένα ολοκληρωμένο πορτρέτο του διακεκριμένου ηθοποιού και σκηνοθέτη, στο ξεκίνημα του σοβιετικού θεάτρου.



(Πηγή: Εκδόσεις Αρμός, 2025)